|
รำพึงพระวาจาประจำวัน วันศุกร์ที่ 16 กุมภาพันธ์ 2561 วันศุกร์สัปดาห์หลังพุธรับเถ้า [อสย.58:1-9; สดด.51:3-6, 18-19; มธ.9:14-15] “ข้าแต่พระเจ้า เครื่องบูชาของข้าพเจ้าคือดวงจิตที่เป็นทุกข์
คริสตชนจะจำศีลอดอาหารทุกวันศุกร์ตลอดเทศกาลมหาพรตวันนี้เป็นวันศุกร์แรกในเทศกาลมหาพรต จุดประสงค์ของการจำศีลอดอาหาร เพื่อคริสตชนจะได้มีส่วนร่วมทุกข์ทรมานในพระกายของพระเยซูเจ้า “บัดนี้ข้าพเจ้ายินดีที่ได้รับทุกข์ทรมานเพื่อท่านทั้งหลาย ความทรมานของพระคริสตเจ้ายังขาดสิ่งใด ข้าพเจ้าก็เสริมให้สมบูรณ์ด้วยการทรมานในกายของข้าพเจ้าเพื่อพระกายของพระองค์คือพระศาสนจักร”(คส. 1:24) การจำศีลอดอาหารของคริสตชน ไม่ใช่เป็นเพียงการงดรับประทานอาหารเท่านั้น“แต่การจำศีลอดอาหารที่เราต้องการ คือการแก้โซ่ตรวนที่อธรรม แก้สายรัดแอก ปล่อยผู้ถูกข่มเหงให้เป็นอิสระ และหักแอกทุกอันแบ่งปันอาหารกับผู้หิวโหย นำคนยากจนไร้ที่อยู่อาศัยเข้ามาในบ้าน ให้เสื้อผ้าแก่ผู้ที่ท่านเห็นว่าไม่มีเสื้อผ้าสวม และไม่หันหน้าหนีจากญาติพี่น้อง”(อสย.58:6-7) ที่สำคัญคือ การจำศีลอดอาหารที่พระเจ้าต้องการคือ “ใจที่เป็นทุกข์และและถ่อมตน” (สดด.51:17) ดังนั้น การจำศีลอดอาหารในเทศกาลมหาพรตไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวกับปากและกระเพาะอาหารเท่านั้น แต่เป็นเรื่องของทั้งกายและใจทั้งหมดของตัวตนของเราเรา หู ตา จมูก สมอง จิตใจ มือ เท้า ทั้งหมดที่อยู่ในร่างกายของเรา ยกตัวอย่างเช่น การจำศีลอดอาหารคือ การปิดหู ฟังคำนินทาผู้อื่น ใส่ร้ายผู้อื่น แต่เปิดหูเพื่อฟังพระวาจาของพระเจ้า “พระองค์ไม่ทรงประสงค์เครื่องบูชาหรือของถวายใดๆ พระองค์มิได้ทรงเรียกร้องเครื่องเผาบูชาหรือเครื่องบูชาชดเชยบาป แต่พระองค์ประทานหูให้ข้าพเจ้าฟัง”(สดด.40:6)
ภาวนา:“ถูกแล้ว พระองค์ทรงปรารถนาความจริงใจในข้าพเจ้า”(สดด. 51:6) ข้อตั้งใจ:“พระคริสตเจ้าทรงรับทรมานในพระวรกายมาแล้ว ท่านทั้งหลายจึงต้องมีความรู้สึกนึกคิดเช่นเดียวกับพระองค์เป็นประดุจอาวุธ ผู้ที่รับทรมานในร่างกายแล้วก็ตัดขาดจากบาป”(1 ปต.4:1)
คุณพ่อเอนก นามวงษ์ รำพึงพระวาจาประจำวันได้ที่ www.kamsonchan.com
|