การภาวนาของฟาริสีในพระวรสารวันนี้ เน้นทำให้ตนเองศูนย์กลางของการภาวนา เป็นการภาวนาเพื่อตนเอง (ลก.14:11) ภาวนาที่จะพูดถึงแต่ตัวตนของตนเองมากกว่าจะเป็นการสนทนากับพระเจ้า การภาวนาของฟาริสี จงใจเปรียบเทียบกับ“​คนที่เป็น​ขโมยอยุติธรรมล่วง​ประเวณีหรือ​เหมือน​คน​เก็บ​ภาษี​คน​นี้” (ลก.18:11) เพื่อให้เขาดูดีดี

           หากจะให้ภาษาสมัยใหม่ ฟาริสีที่ภาวนาแบบนี้ จะเป็นคนประเภท “เสพติดตนเอง” คนที่เสพติดตนเอง พระเยซูเจ้าได้บอกคนเสพติดตนเอง จะมีลักษณะเป็น​“คน​ที่​ภูมิใจ​ว่า​ตน​เป็น​ผู้​ชอบ​ธรรม​และ​ดูหมิ่น​ผู้อื่น”(ลก.18:9) คนประเภทนี้มักจะเป็นคนที่วางใจตนเองเท่านั้น เมื่อวางใจแต่ตนเองเท่านั้น การให้อภัยหรือการยกโทษให้กับบุคคลอื่นไม่ต้องพูดถึง ไม่มีวันแน่ ๆ

           การวางใจตนเองหรือเสพติดตนเองจึงทำให้คน ๆ นั้นมองไม่เห็นความรักของพระบิดา ไม่ตระหนักถึงพระเจ้าให้อภัยบาปของเขา

           ดังนั้น เขาไม่สามารถเรียกพระเจ้าเป็น “พระบิดา” ที่รักเขาได้ พระเยซูเจ้าจึงสอนให้ภาวนาเริ่มด้วย “ข้าแต่พระบิดา......โปรดประทานอภัยแก่ข้าพเข้าเหมือนข้าพเจ้าให้อภัยแก่ผู้อื่น” (มธ.6:7-12)

           เทศกาลมหาพรตนี้ ให้เราได้ไตร่ตรองดูว่า การภาวนาของเรานั้น ภาวนาเพื่อตนเอง หรือ ภาวนากับพระเจ้า

ภาวนา:ข้าแต่พระบิดา ลูกขอมอบจิตใจแด่พระองค์

ข้อตั้งใจ: ข้าพ​เจ้า​ทำ​บาปผิด​ต่อ​พระ​องค์พระ​องค์​แต่​ผู้​เดียว(สดด.51:4)

คุณพ่อเอนก นามวงษ์

รำพึงพระวาจาประจำวันได้ที่ www.kamsonchan.com