บทที่ 1.2 ฟ้าและดิน



ตอนที่ 2 การประกาศความเชื่อของคริสตชน 
(จากหนังสือประมวลคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก  ข้อที่ 33-217)

           

บทที่ 1 ข้าพเจ้าเชื่อถึงพระเป็นเจ้า พระบิดา

บทที่ 1.2 ฟ้าและดิน

พระเจ้าได้ทรงสร้างอะไร

       พระคัมภีร์กล่าวว่า “เมื่อแรกเริ่มนั้น พระเจ้าทรงเนรมิตสร้างฟ้าและแผ่นดิน” (ปฐก 1:1) พระศาสนจักรประกาศยืนยันความเชื่อว่า พระเจ้าทรงเป็นพระผู้สร้างทุกสิ่งทั้งที่เห็นได้และเห็นไม่ได้ ทุกสิ่งทั้งที่เป็นจิตและเป็นวัตถุ นั่นคือทูตสวรรค์และโลกที่แลเห็นได้และโดยเฉพาะอย่างยิ่งมนุษย์

ทูตสวรรค์คือใคร

       สิ่งสร้างที่เป็นจิตล้วน ไม่มีร่างกาย ไม่อาจมองเห็นได้และเป็นอมตะ มีทั้งสติปัญญาและอำเภอใจเนื่องจากพวกท่านพิศเพ่งพระเป็นเจ้าหน้าต่อหน้าอยู่ตลอดเวลา พวกท่านถวายเกียรติแด่พระองค์รับใช้และเป็นผู้ถือสารของพระองค์ในการปฏิบัติพันธกิจของพระองค์ให้สำเร็จไปในการช่วยมนุษย์ให้รอดพ้น

ทูตสวรรค์เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับชีวิตของพระศาสนจักรได้อย่างไร

       พระศาสนจักรร่วมเป็นหนึ่งเดียวกับทูตสวรรค์เพื่อนมัสการบูชาพระเจ้า พระศาสนจักรวิงวอนขอความช่วยเหลือจากท่านและยังมีการประกอบพิธีกรรมศักด์สิทธิ์รำลึกถึงท่านด้วย

พระคัมภีร์สอนเกี่ยวกับการสร้างโลกที่มองเห็นได้นี้อย่างไร

      โดยทางการเล่าเรื่องการสร้างโลกใน “หกวัน” พระคัมภีร์สอนให้เรารู้จักคุณค่าของสิ่งสร้างที่มีจุดหมายของการสรรเสริญพระเป็นเจ้าและการรับใช้มนุษย์ ทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องเป็นอยู่เพื่อพระเป็นเจ้า ซึ่งจากพระองค์สิ่งเหล่านี้ได้รับความดีงามและความสมบูรณ์ได้รับกฎเกณฑ์และสถานภาพในจักรวาล

มนุษย์อยู่ในสถานภาพใดของการสร้างโลก

       มนุษย์เป็นสุดยอดของสิ่งสร้างที่มองเห็นได้  ในฐานะสิ่งสร้างที่เป็นภาพลักษณ์และความคล้ายคลึงกับพระเจ้า

สิ่งสร้างมีความผูกพันกันอย่างไร

       มีการพึ่งพากันและมีฐานานุกรมในระหว่างสิ่งสร้างทั้งหลายตามพระประสงค์ของพระเจ้า ในขณะเดียวกันก็มีความเป็นหนึ่งเดียวกันและมีความเป็นปึกแผ่นระหว่างสิ่งสร้างทั้งหลายด้วย ทั้งนี้ เพราะทุกสิ่งมีองค์พระผู้สร้างองค์เดียวกันด้วย ได้รับความรักจากพระองค์และต่างก็มุ่งไปที่พระสิริมงคลของพระองค์ เคารพบทบัญญัติซึ่งจารึกอยู่ในสิ่งสร้าง และความสัมพันธ์ระหว่างกันซึ่งมาจากธรรมชาติของสรรพสิ่ง นี่คือหลักแห่งปรีชาญาณและเป็นรากฐานแห่งศีลธรรม

กิจการสร้างโลกกับงานการช่วยให้รอดพ้นมีความสัมพันธ์กันอย่างไร

       กิจการสร้างมีจุดสุดยอดอยู่ที่กิจการที่ยิ่งใหญ่กว่า คือการไถ่กู้มนุษย์ให้รอดพ้น การสร้างครั้งแรกพบความหมายและสุดยอดแห่งตนอยู่ในการสร้างครั้งใหม่

           

  แบบฝึกหัดบทที่ 1.2 ฟ้าและดิน