พระเยซูเจ้าตรัสกับเปโตรทีสวนเกทเสมนีว่า “ท่านตื่นเฝ้าอยู่กับเราสักหนึ่งชั่วโมงไม่ได้หรือ” (มธ ๒๖:๔๐) แต่สำหรับเราขอแค่ ๑ นาทีกับพระเมตตาของพระเยซูเจ้าไม่ได้หรือ.....
“จงพักอยู่กับพวกเราเถิด พระเจ้าข้า” [ลก. ๒๔:๒๙]
วันนี้ เราได้พักใจในอารามแห่งนี้ (บ้านคราคูฟ) จงบอกชาวโลกเกี่ยวกับความเมตตาและความรักของเรา (๑๐๗๔)
วันที่ 18 พฤษภาคม
จงดูและเข้ามาในมหาทรมานของเรา
วันพฤหัสบดีศักดิ์สิทธิ์ (14 เมษายน 1938) วันนี้ดิฉันรู้สึกแข็งแรงพอจะร่วมพิธีในวัดได้ ระหว่างพิธีมิสซา พระเยซูเจ้าประทับยืนอยู่เบื้องหน้าดิฉันตรัสว่า “จงมองเข้ามาในหัวใจของเราแล้วพิจารณาความรักและความเมตตาที่เรามีต่อมนุษยชาติ โดยเฉพาะคนบาปในนั้น จงดูและเข้ามาในมหาทรมานของเรา” ในชั่วพริบตา ดิฉันได้สัมผัสพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้าทั้งหมดภายในหัวใจของดิฉันเอง ดิฉันแปลกใจที่ทารุณกรรมเหล่านี้ไม่ได้ปลิดชีวิตดิฉันไปเสียก่อน
(บันทึกพระเมตตาในวิญญาณนักบุญโฟสตินา ข้อ ๑๖๖๓)
ภาวนาตอบรับพระเมตตา
พระเยซูเจ้าข้า “พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าแสวงหาพระองค์ตั้งแต่เช้าตรู่ วิญญาณข้าพเจ้ากระหายหาพระองค์ กายข้าพเจ้าปรารถนาจะพบพระองค์ เหมือนผืนดินที่แห้งผาก แห้งแล้ง ไม่มีน้ำ” (สดด.๖๓:๑)
ข้าแต่พระเยซูเจ้าของลูก วันนี้ระหว่างพิธีมิสซา ดิฉันดื่มด่ำความสูงส่งของพระเป็นเจ้าอย่างไม่รู้ตัว ความรักมั่นคงของพระองค์ท่วมล้นวิญญาณของดิฉัน ในช่วงเวลาพิเศษนั้นดิฉันเริ่มรู้ตัวว่าพระเป็นเจ้าทรงถ่อมพระองค์ขนาดไหนเพราะเห็นแก่ดิฉัน พระองค์เป็นจอมกษัตริย์ แล้วดิฉันเล่า เป็นแค่สิ่งสร้างที่ต่ำต้อย เป็นการสมควรแล้วหรือที่พระองค์จะสื่อสัมพันธ์กับดิฉันเช่นนี้ ความอัศจรรย์ใจที่เกิดขึ้นกับดิฉันนี้ยังคงติดตรึงอยู่อย่างมีชีวิตชีวาตลอดวันนี้ (บันทึกนักบุญโฟสตินา:๗๙๓)
พระเมตตาของพระเจ้า ลงมายังโลกในพระบุคคลซึ่งพระวจนาตถ์ ทรงรับสภาพมนุษย์ ลูกวางใจในพระองค์
อาแมน
คุณพ่อเอนก นามวงษ์