|
รำพึงพระวาจาประจำวัน วันพุธที่ 14 มีนาคม 2561 วันพุธสัปดาห์ที่ 4 เทศกาลมหาพรต {อสย.49:8-15; สดด.145:8-9,13-14,17-18; ยน.5:17-30} แต่ศิโยนพูดว่า “พระยาห์เวห์ทรงละทิ้งข้าพเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าทรงลืม
ผลของการพ่ายแพ้ต่อบาบิโลนของชาวอิสราเอล ทำให้พวกเขามีสภาพจิตใจที่บอบและจิตใจที่คิดว่า พระเจ้าทอดทิ้งพวกเขาแต่ตรงข้ามอิสราเอลต่างหากที่ทอดทิ้งพระเจ้า ละจากพระเจ้าไปจากบาปที่พวกเขาได้กระทำต่อพระเจ้า พระเยซูคริสตเจ้าเป็นพระเจ้าที่ไม่เคยทอดทิ้งหรือละจากประชากรของพระองค์ “เราจะไม่ผลักไสไปเลย” แต่พระองค์เป็นผู้ที่ถูกลืมและถูกทอดทิ้งมากที่สุด พระเยซูเจ้าเป็น “ศิลาซึ่งช่างก่อสร้างทิ้งไป กลายเป็นศิลาหัวมุม”(สดด.118:22) พระเยซูเจ้าถูกทอดทิ้งบนหนทางกัลวาลีโอ “ข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าแต่พระเจ้าของข้าพเจ้า ทำไมพระองค์จึงทรงทอดทิ้งข้าพเจ้าเล่า”(มธ. 27:46) หากมองตามความรู้สึกและตามความนึกคิดของมนุษย์ เราคงจะคิดว่าพระเยซูเจ้ากำลังคร่ำครวญว่า ทำไมพระบิดาจึงทอดทิ้งพระองค์ อันที่จริงบทจดหมายของชาวฮีบรูได้กล่าวว่า ไม่ใช่ถามแต่คำถามว่า ทำไมพระบิดาจึงทอดทิ้งพระองค์ แต่ต้องถาม ทำไมเราจึงทอดทิ้งพระองค์ “หากยังคงกระทำผิดอีกก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นทุกข์กลับใจใหม่อีกครั้งหนึ่ง เพราะเขาเหล่านั้นกำลังตรึงพระบุตรของพระเจ้าบนไม้กางเขนและประจานพระองค์อีกครั้งหนึ่ง”(ฮบ.6:6) ครั้งหนึ่งเราอาจจะตอบคำถามเหมือนนักบุญเปโตรว่า ‘นางเอ๋ย ข้าพเจ้าไม่รู้จักเขา’(ลก.22:57)‘ท่านเป็นคนหนึ่งในพวกเขาด้วย’ แต่เปโตรตอบว่า ‘ไม่ใช่ดอก เพื่อนเอ๋ย’(ลก.22:58) หนึ่งชั่วโมงต่อมา อีกคนหนึ่งพูดย้ำว่า ‘แน่ทีเดียว คนคนนี้อยู่กับเขาด้วย เพราะเป็นชาวกาลิลี’ แต่เปโตรตอบว่า ‘เพื่อนเอ๋ย ข้าพเจ้าไม่รู้ว่าท่านกำลังพูดอะไร’(ลก.22:59-60) หลาย ๆ ครั้ง คริสตชน มองข้างน้ำพระทัยของพระเจ้าและกระทำในสิ่งที่ตนเองต้องการ แต่สำหรับพระเยซูเจ้า “เราจะไม่มีวันลืมเจ้าเลย”(อสย.49:15)
ภาวนา:ข้าแต่พระเจ้า ข้าพเจ้าจะไม่ทำตามอำเภอใจของตนเอง
ข้อต้งใจ:เรานี่แหละคือชีวิต ใครเชื่อในเรา จะไม่มีวันตาย
คุณพ่อเอนก นามวงษ์ รำพึงพระวาจาประจำวันได้ที่ www.kamsonchan.com
|
