(ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)

เรื่องมีอยู่ว่า มีชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งนอนหลับอยู่ที่บ้าน
ในเวลากลางคืน มีนางฟ้าลงมาหาเขา ชวนให้ไปเที่ยว
สวรรค์กับนรก เขาก็ตกลงไปด้วย  นางฟ้าพาไปที่ที่หนึ่ง
แล้วบอกว่า

“ถึงนรกแล้ว”

ที่นั่นเป็นห้องใหญ่ๆ มีโต๊ะยาวๆ
บนโต๊ะมีอาหารที่ประณีต อร่อย มีคุณค่าทุกประเภท
มีคนนั่งอยู่หลายคน นางฟ้าก็บอกว่า

“นี่สัตว์นรก”

คนเหล่านั้นนั่งมองอาหารที่น่ากินที่สุดในโลกแต่ตัว
เขาผอมเหลืองน่าสงสาร
นางฟ้าบอกว่าที่นี่อนุญาตให้กินอาหารดีๆ ได้ 

แต่มีเงื่อนไขว่าห้ามใช้มือหยิบ ต้องใช้ช้อนที่ยาว 1 เมตร
ตักอาการกินเท่านั้น เวลาจะใช้ช้อนตักอาหารเข้าปาก
ตัวเองคนที่นรกก็ตักไม่ถึงสักที อาหารที่อร่อยหกลงบนพื้น
เกือบหมด เขาเลยมีความวุ่นวายเดือดร้อนมาก
พยายามตักอาหารเท่าไรก็ไม่ถึงปาก จึงผอมโซเพราะ
อดอาหารทั้งที่อยู่ใกล้ชิดอาหารที่อร่อยมีคุณค่าทางโภชนาการ
แต่ไม่สามารถเอาเข้ามาถึงปากของตนเองได้
นางฟ้าพาไปอีกห้องหนึ่งแล้วบอกว่า

“ถึงสวรรค์แล้ว”

ห้องที่ 2 นี้มีลักษณะเช่นเดียวกับห้องแรกทุกประการ
มีโต๊ะอาหารยาวๆ อาหารประณีตหลายๆ อย่างเหมือนกัน
กับห้องนรก มีเก้าอี้รอบ มีคนนั่งอยู่หลายคน นางฟ้าบอกว่า

“นี่เทวดาบนสวรรค์”

แต่แปลกที่คนบนสวรรค์นั้นยิ้มแย้มแจ่มใสอ้วนท้วนสมบูรณ์สบาย
ดูว่าเขากินอาหารอย่างไร ทั้งๆ ที่เขาก็ต้องใช้ช้อนยาว 1 เมตร
เหมือนกับที่นรก

“เอ...ทำไมมันไม่เหมือนที่นรก?
ทำไมคนที่นี่สนุกสนานแจ่มใสร่าเริง แข็งแรง” 

พอดูดีๆ อ้อ! เห็นวิธีของชาวสวรรค์ 

คนอีกข้างก็ตักอาหารมาใส่ปากของคนตรงข้าม คนอีกข้าง
ก็ตักอาหารมาใส่ปากของคนข้างนี้ ก็เลยได้กินกันทุกคน
อยู่อย่างสุขสบาย สรุปว่า ที่นรกนั้น...คนคิดแต่จะได้อย่างเดียว
คิดแต่เรื่องความสุขของตัวเอง คิดแต่ว่าเราจะได้อาหาร
ได้สิ่งที่เราชอบ โดยไม่คิดถึงคนอื่น แต่ที่สวรรค์นั้น...
มีการช่วยเหลือกัน มีความรักสามัคคีกัน
คำนึงถึงความสุขของคนอื่นด้วย
จึงก็ได้รับความสุขทั่วถึงกันทุกคน.....

โดย คุณสุญาโณ จงตระกูลศิริ