(ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)

ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้น แต่ความอดกลั้นน้อยลง 
เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง 
เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง 
เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น 
เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น..... 
เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง 
เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง 
เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพแย่ลง 
ทุกวันนี้ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น

ดังนั้น …… จากนี้ไป …… ขอให้พวกเรา อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษ 
เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือ …… โอกาสที่พิเศษสุด …… แล้ว 
จงแสวงหา การหยั่งรู้ 
จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่ โดยไม่ใส่ใจกับความ ….. อยาก … 
จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูงคนที่รักให้มากขึ้น ……. 
กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป 
ชีวิตคือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด 
เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย 
น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้

เอาคำพูดที่ว่า ……. สักวันหนึ่ง …….. ออกไปเสียจากพจนานุกรม 
บอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน 
อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น 
ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที มีความหมาย 
เราไม่รู้เลยว่าเมื่อไรมันจะสิ้นสุดลง

โดย คุณสุญาโณ จงตระกูลศิริ