(ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)

อย่าเอาเรื่องกับสิ่งเล็กน้อย อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่
ทางที่ถูกควรทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก ถ้าเป็นเรื่องเล็กอยู่แล้วก็ไม่ควรเอาเรื่องเสียเลย
ปล่อยไปเสีย ทำไม่รู้ไม่เห็นไปบ้าง ไม่บอดแต่ทำเหมือนบอด ไม่ใบ้ ทำเป็นเหมือนใบ้
ไม่หนวกทำเป็นเหมือนหนวกเสียบ้างจิตใจของเราก็จะสบายขึ้น

มีเรื่องแปลกประหลาดอยู่อย่างหนึ่งในหมู่มนุษย์ คือคนส่วนมากเผชิญกับเหตุการณ์ใหญ่ๆ อย่างกล้าหาญได้
แต่กลับขาดความอดทนกับสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ตัวอย่างเช่น การที่ใครมาพูดเสียดสีกระทบกระเทียบเปียบเปรย
เขาทนไม่ได้ แต่กลับทนอยู่ในคุกในตารางได้ 20 ปี 30ปี และยินดีรับความทุกข์เหล่านั้นไปตลอดเวลาที่ทางราชการกำหนด
แม้จะไม่ยินดีแต่ต้องยินดีเพราะไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ถ้าเขายินดีรับความทุกข์เพียงเล็กน้อยเสียก่อน
คือ อดทนต่อคำด่าว่าเสียดสีหรืออาการทำนองที่เขาคิดว่าเป็นการดูถูกดูแคลนเพียงเล็กน้อยเสียก่อน
ไหนเลยเขาต้องมาทนทุกข์ทรมานอันมากมายยาวนานถึงเพียงนั้น

การให้อภัยเป็นคุณธรรมสำคัญอย่างหนึ่งในมนุษย์ คนส่วนมากเมื่อจะทำทานก็นึกถึงวัตถุทาน
คือ การให้วัตถุสิ่งของให้ได้มาก เตรียมการมาก ยุ่งมาก เขายินดีทำ แต่ใครล่วงเกินอะไรไม่ได้
ไม่มีการอภัยในความผิดพลาดของผู้อื่น ความจริงเขาควรหัดการให้อภัยทานเสียบ้างจิตใจจะได้สบายขึ้น สูงขึ้น เป็นเทวดา 
ดังสุภาษิตอังกฤษบทหนึ่งว่า To err is human , to forgive divine แปลว่า การทำผิดเป็นเรื่องของมนุษย์ 
ส่วนการให้อภัยเป็นเรื่องของเทวดา ถือเอาความว่า มนุษย์ธรรมดาย่อมมีความผิดพลาดบ้าง
ส่วนมนุษย์ที่ใจสูงย่อมมีความให้อภัยไม่เอาเรื่องกับสิ่งเล็กน้อย หรือแม้ว่าในสายตาของคนอื่นจะเป็นเรื่องใหญ่
แต่สำหรับท่านผู้มีใจกรุณาย่อมเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อย อนึ่ง ควรคิดว่าคนเราเกิดมาด้วยจิตไม่เหมือนกัน
คือ พื้นฐานของจิตตอนถือปฏิสนธินั้นไม่เหมือนกันจึงมีนิสัยที่แตกต่างกันมาตั้งแต่เยาว์
เมื่อกระทบกับสภาพแวดล้อมที่แตกต่างกันอีกก็ทำให้บุคคลแตกต่างกันไปเป็นอันมาก
ซึ่งมีนิสัยใจคอพื้นฐานทางใจและการอบรมที่แตกต่างกันจึงมีปัญหามาก ถ้าเราถือเล็กถือน้อยไม่รู้จักการให้อภัย
เราก็จะมีทุกข์มาก บางทีก็เกี่ยวกับช่องว่างระหว่างวัย ผู้ใหญ่อยากจะให้เด็กทำ พูดและคิดอย่างตน
ส่วนเด็กก็อยากจะให้ผู้ใหญ่ทำ พูด คิดอย่างตนเหมือนกัน ซึ่งโดยทั่วไปเป็นไปไม่ได้ ฝ่ายผู้ใหญ่ควรให้อภัยว่าแกเป็นเด็ก 
ส่วนเด็กก็ควรให้อภัยว่าท่านแก่แล้ว มาเข้าใจกันเสีย คือเห็นใจซึ่งกันและกัน เมื่อเป็นดังนี้เรื่องเล็กก็ไม่กลายเป็นเรื่องใหญ่
ทุกฝ่ายอยู่กันด้วยความเห็นใจและเข้าใจ มองกันอย่างเป็นมิตรไม่ใช้ศัตรูต่อกัน
นี่ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งในการผ่อนคลายความทุกข์และเสริมสร้างความสุขในชีวิตประจำวัน ....

โดย คุณสุญาโณ จงตระกูลศิริ