(ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)

ครั้งหนึ่ง นักผจญภัยจับนกแก้วที่สวยงามมากได้ตัวหนึ่ง
ขณะที่ได้ท่องป่าที่อัฟริกา เขานำมันมาเลี้ยงดูอย่างดี
ด้วยอาหารที่วิเศษที่สุด เมล็ดพืช น้ำผึ้ง และยังเล่นดนตรีที่ไพเราะให้ฟังทุกวัน

สองปีผ่านไป นักผจญภัยจะต้องเดินทางไปอัฟริกาอีกครั้งหนึ่ง
เขาได้พูดกับนกแก้วของเขาว่า ต้องการจะส่งข่าวอะไรไปให้กับเพื่อน ๆ ของมันในป่าบ้างหรือไม่

นกแก้วบอกว่าให้บอกเพื่อน ๆ ว่า มันอยู่อย่างสุขสบายในกรง
ทุกวันมีความสุขมาก ฝากความรักและความคิดถึงไปยังเพื่อน ๆ ทุกตัวด้วย

นักเดินทางกลับมายังป่าเดิมอีกครั้ง
และได้บอกกับนกแก้วทั้งหลายตามที่เจ้านกแก้วของเขาฝากบอกมา

เมื่อเขาเล่าเรื่องของนกแก้วที่อยู่กับเขาจบ นกแก้วตัวหนึ่งร้องไห้ออกมาจนน้ำตาเปียกไปหมด
และก็ล้มลงขาดใจตาย

ชายคนนี้ประเมินได้ว่าเจ้าตัวนี้ คงเป็นเพื่อนสนิทกับตัวที่ตนเลี้ยงดูไว้อย่างแน่นอน

เมื่อกลับมายังบ้านของเขา เขาก็ได้เล่าทุกสิ่งให้นกแก้วในกรงได้ฟัง
เมื่อเล่าจบ..... นกในกรงก็ร้องไห้ฟูมฟายและล้มลงขาดใจตาย

ชายคนนี้นึกในใจว่าเจ้านกคงจะเสียใจที่ได้ทราบว่า เพื่อนรักของมันได้ตายไปแล้วจึงหมดหวัง เสียใจ
และตายตามกันไป เขาจึงเปิดกรงออก แล้วจับมันโยนลงไปที่กองขยะ .....

ทันใดนั้น ... เจ้านกแก้วเจ้าเล่ห์ก็บินหนีขึ้นไปอยู่บนกิ่งไม้
ชายเจ้าของจึงพูดว่า "เจ้ายังไม่ตายนี่ ทำไมถึงทำเช่นนี้"

นกแก้วตอบว่า "เพราะว่านกที่อัฟริกาส่งข่าวสำคัญมาบอกกับข้านะซิ......."

"ข่าวอะไรล่ะ" นักผจญภัยถามนกน้อย

เขาบอกฉันว่า "ถ้าฉันต้องการที่จะหนีออกจากกรงของท่าน 
ฉันจะต้องตายขณะที่ยังมีชีวิตอยู่"

ข้อคิด 
การตายขณะที่มีชีวิตอยู่คือ การรู้จักสำรวจตนเอง 
และสามารถมีชีวิตอยู่ด้วยความสำนึกว่า 
อะไรเป็นสิ่งที่เหมาะสมสำหรับตนเอง และยังเป็นข้อคิดสำหรับการปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วย

เพราะเราแต่ละคนมีธรรมชาติที่ไม่เหมือนกัน 
ความสุขของคนไม่เหมือนกัน อย่าบังคับสิ่งที่เราชอบให้ใคร
เพราะเราก็คงไม่ชอบให้ใครมาบังคับเช่นกันนะ เอาใจเขามาใส่ใจเรา....

โดย คุณสุญาโณ จงตระกูลศิริ