(ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)
เดิมทีสิงโตเป็นสัตว์ที่อ่อนแอ หาความสง่างามมิได้เลย มันรู้สึกหดหู่อย่างยิ่ง
จึงคร่ำครวญต่อเทพเจ้าทุกวัน จนกระทั้งเทพเจ้าทนไม่ไหว
เสกให้สิงโตกลายเป็นสัตว์ใหญ่ที่แข็งแรงและสง่างาม แต่ว่าสิงโตก็ยังไม่พอใจ
โอดครวญต่อเทพเจ้าว่า “ข้าพเจ้ายังกลัวไก่โต้ง”
เทพเจ้าตอบว่า “ข้าได้ประทานสิ่งที่วิเศษที่สุดให้แก่เจ้าแล้ว ยังจะเอาอะไรอีก”
สิงโตรู้สึกเสียใจจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ในขณะที่มันกำลังคิดที่จะฆ่าตัวตายนั้นเอง
มันก็พบช้างตัวหนึ่ง ช้างพูดพลางกระดิกหูไปมา
สิงโตจึงถามช้างว่า “ทำไมต้องกระดิกหูอยู่ตลอดเวลา”
ช้างตอบว่า “แกเห็นยุงตัวเล็ก ๆที่ตอมอยู่รอบๆ ตัวของฉันหรือเปล่า
ถ้าหากมันบินเข้าไปในหูของฉันละก้อ ฉันคงจะตายแน่ๆ”
สิงโตได้ฟังแล้ว จึงรำพึงขึ้นว่า “แม้แต่สัตว์ใหญ่อย่างช้าง ยังกลัวยุงตัวเล็ก ๆ ถ้าเช่นนี้
ทำไมฉันจะต้องเสียใจที่ตัวเองกลัวไก่โต้งด้วยเล่า” ...
ข้อคิด
- สรรพสิ่งในโลกนี้ล้วนส่งเสริมกันและข่มกัน โลกจึงจะเกิดความสมดุล
- คนเราจะให้ดีไปเสียทุกอย่างนั้นคงเป็นไปไม่ได้ ได้อย่างหนึ่ง มักเสียอย่างหนึ่งเสมอ
เราจึงไม่ควรเย่อหยิ่งลำพอง ไม่ควรคิดว่าตัวเอง ยิ่งใหญ่ที่สุด แน่ที่สุด
ดูอย่างช้างยังกลัวมด สิงโตยังกลัวไก่โต้ง - ทุกคนล้วนมีปัญหาของตนเอง มีข้อดี – ข้อเสีย มีความยากลำบากที่แตกต่างกัน
เราต้องรู้จักเปรียบเทียบ รู้จักมองทั้งคนที่เหนือกว่าและต่ำกว่า
จึงจะเกิดความพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ ...
โดย คุณสุญาโณ จงตระกูลศิริ
