(ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)

ผมทำงานเป็นพนักงานดับเพลิงในโรม บางครั้งอาชีพนี้ก็ทำให้หดหู่ใจ
เพราะคราใดที่บ้านถูกไฟเผาผลาญ คุณจะหัวใจแหลกสลายไปด้วย
พนักงานดับเพลิงเจอแต่เรื่องน่าสะพึงกลัว และบางครั้งก็ต้องเจอความตาย
แต่วันที่ผมเจอเจ้าแมว "สการ์เล็ต" เป็นอีกเรื่องหนึ่ง
และมันเป็นเรื่องของชีวิตและความรัก

วันนั้นเป็นวันศุกร์ เรารุดออกไปดับเพลิงตามที่ได้รับแจ้งตั้งแต่เช้าตรู่ว่า
มีไฟไหม้ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง ระหว่างที่เตรียมอุปกรณ์อยู่นั้น
ก็ได้ยินเสียงแมวร้องแต่ผมหยุดมือไม่ได้ต้องดับไฟก่อนแล้วจึงจะหาแมวได้
ไฟไหม้ครั้งนี้ลุกลามใหญ่โตมาก เราจึงมีหน่วยงานอื่น ๆ มาช่วยสนับสนุนด้วย
ทั้งฝ่ายตะขอเกี่ยวและบันได เราได้รับแจ้งว่าทุกคนในอาคารนี้ออกมาได้โดยปลอดภัยแล้ว
ผมเองก็หวังเช่นนั้นเพราะที่ปั๊มมีแต่เปลวไฟเต็มไปหมด
ใครขืนเข้าไปกู้ภัยคงจะไม่รอดแน่ กว่าจะดับไฟได้ก็คงกินเวลานานมาก
และต้องใช้กำลังคนมากมาย ถึงตอนนี้มีเวลามองหาแล้วว่าเสียงแมวมาจากไหน
ควันไฟยังพวยพุ่งออกมาจากตัวปั๊มเต็มไปหมด ผมมองอะไรไม่ค่อยเห็น
ได้แต่เดินตามเสียงแมวร้องไปเรื่อย ๆ จนถึงบริเวณบาทวิถีห่างจากหน้าปั๊มราว ๆ 5ฟุตเห็นจะได้
ก็เห็นลูกแมวตัวเล็ก ๆ ท่าทางอกสั่นขวัญแขวนสามตัวกอดกันกลม ส่งเสียงร้องกันระงมอยู่
พอมองไปรอบ ๆ ผมก็เจออีกสองตัวอยู่บนถนนตัวหนึ่ง ส่วนอีกตัวหนึ่งอยู่อีกฝั่งถนนหนึ่ง
แมวพวกนี้คงจะติดอยู่ในอาคารเป็นแน่เพราะขนมันถูกไฟลนเสียจนโกร๋น
ผมตะโกนขอลังสักใบและมีคนหามาให้ใบหนึ่ง ผมจับลูกแมวทั้งห้าตัวใส่ในลัง
และอุ้มลังไปพักไว้หน้าระเบียงบ้านหลังหนึ่งแถวนั้น ผมมองหาแม่แมว
สังหรณ์ว่าแม่แมวคงจะเข้าไปในปั๊มที่กำลังไฟไหม้และทยอยคาบลูกออกมาวางไว้บนบาทวิถีทีละตัว
ลองคิดดูก็แล้วกันว่าต้องวิ่งเข้าไปในกองไฟที่ลุกโชติช่วงถึงห้าครั้งห้าครา
จากนั้นก็ต้องพยายามให้ลูกแมวไปอยู่อีกฝั่งไกลอาคารออกไปทีละตัวเช่นกัน
แต่แม่แมวดูเหมือนจะยังขนลูกออกมาไม่หมด เอ๊ ..แล้วแม่แมวไปอยู่เสียทีไหน
ตำรวจคนหนึ่งชี้บอกผมว่าเห็นแม่แมวเข้าไปที่ร้านตรงที่ผมเจอลูกแมวสองตัวสุดท้าย
แม่แมวอยู่ที่นั่นจริง ๆ มันนอนร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด แผลไฟไหม้ดูสาหัส
ตาเป็นแผลพองจนลืมไม่ขึ้น อุ้งเท้าดำเพราะถูกไฟลน ขนถูกไฟลามเสียจนเห็นหนัง
บางแห่งจะเห็นเนื้อแดงเหวอะหวะ ตัวอ่อนปวกเปียกจนเคลื่อนไหวอะไรไม่ได้
ผมเดินไปหามันช้า ๆ ค่อย ๆ พูดกับมันเบา ๆ มันคงจะเป็นแมวป่า ผมไม่อยากให้มันตกใจ
เมื่อผมอุ้มมันขึ้นมา แม่แมวร้องอย่างเจ็บปวด กลิ่นขนและเนื้อหนังของมันส่งกลิ่นเหม็นไหม้
มันไม่กระดุกกระดิกแต่พยายามจะลืมตามองดูผม แต่ลืมไม่ขึ้น ดูมันเหนื่อยอ่อนเต็มประดา
ได้แต่ซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนผม ผมตื้นตันน้ำตาคลอ เมื่อรู้สึกว่าแม่แมวไม่กลัวผม ไว้ใจผม
ผมตั้งใจจะช่วยชีวิตแม่แมวผู้กล้าหาญและลูกทั้งห้าตัวของมัน ชีวิตของพวกมันขึ้นอยู่กับผม
ผมค่อย ๆ วางแม่แมวลงในลังรวมกับลูก ๆ ของมัน
แม่แมวตาบอดยังอุตส่าห์ใช้จมูกแตะลูกแมวแต่ละตัวจนทั่วเพื่อให้แน่ใจว่าทุกตัวปลอดภัย
มันคงเบาใจที่ลูกของมันอยู่ครบทุกตัวแม้ตัวมันเองจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม
แมวทั้งหมดต้องได้รับการรักษาโดยด่วน

ผมนึกถึงบ้านสงเคราะห์สัตว์แห่งหนึ่งชื่อ "สันติบาตรสัตว์ นอร์ทเชอร์"
ผมเคยนำสุนัขที่ถูกไฟไหม้อาการสาหัสไปให้ที่นั่นรักษาแผลเมื่อสิบเอ็ดปีก่อน
องค์กรนี้ช่วยได้แน่ ผมโทรศัพท์ไปแจ้งให้ทราบล่วงหน้าว่ากำลังพาแม่แมว
และลูกแมวที่ถูกไฟลวกอาการสาหัสไปให้รักษา ผมไม่มีเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า
ยังสวมชุดดับเพลิงที่มีกลิ่นคราบควันไฟอยู่เต็ม แล้วบึ่งรถบรรทุกของผมไปโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
เมื่อไปถึงก็เห็นสัตว์แพทย์และเจ้าหน้าที่สองชุดเตรียมตัวรับแมวอยู่แล้วที่ลานจอดรถ
พวกเขารีบนำแมวทั้งหมดเข้าไปในห้องพยาบาล ทีมหนึ่งรักษาแม่แมวอยู่บนโต๊ะตัวหนึ่ง
และอีกทีมหนึ่งดูแลลูกแมวอยู่บนโต๊ะอีกตัวหนึ่ง ผมรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเป็นกำลังจากการดับไฟ
และพยายามไม่เข้าไปเกะกะในห้องพยาบาล ผมไม่ค่อยหวังเท่าใดว่าแมวเหล่านี้จะรอดชีวิต
แต่ถึงอย่างไรก็ทิ้งมันไม่ลงจริง ๆ หลังจากรออยู่ครู่ใหญ่ สัตว์แพทย์ก็บอกผมว่า
เขาต้องเฝ้าอาการแม่แมวและลูกของมันทั้งคืน และไม่มั่นใจว่าตัวแม่จะรอดหรือเปล่า
วันรุ่งขึ้นผมกลับไปอีก รอแล้วรอเล่า กำลังจะเลิกล้มความหวัง สัตว์แพทย์ก็เดินเข้ามาบอกข่าวดีกับผมว่า
ลูกแมวรอดแล้ว

"แล้วแม่แมวล่ะ?" ผมกลัวคำตอบเหลือเกิน

"ยังบอกไม่ได้ครับ ต้องรอดูก่อน"

ผมไปที่นั่นทุกวันเพื่อฟังอาการ แต่ละวันก็ได้ยินแต่คำตอบซ้ำ ๆ ว่า "ต้องรอดูก่อน"

ประมาณหนึ่งสัปดาห์ให้หลัง ผมไปที่สถานสงเคราะห์อีกครั้งด้วยความหดหู่ใจ
นึกในใจว่าถ้าแม่แมวไม่ตาย ป่านนี้ก็รู้แล้วละว่าจะมีอาการร่อแร่อย่างนี้ไปอีกนานเท่าใด
ทันทีที่ผมเดินเข้าไป สัตว์แพทย์ก็ยิ้มรับและยกนิ้วให้สัญญาณผมว่า
แม่แมวไม่เพียงแต่รอดพ้นจากขีดอันตรายเท่านั้น อีกหน่อยมันจะมองเห็นได้อีกด้วย
เอาละในเมื่อแม่แมวไม่ตาย อุตส่าห์รอดมาได้ก็ต้องตั้งชื่อกันเสียหน่อย
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งตั้งชื่อว่า "สการ์เล็ต" แปลว่าแดงก่ำเพราะผิวที่แดงเถือกของมัน
ผมสะเทือนใจที่ได้เห็นแม่แมวเจอหน้าลูก ๆ อีกครั้ง

เพราะรู้ดีว่ามันต้องกัดฟันต่อสู้ขนาดไหนกว่าจะรอดมาได้ แล้วทายซิว่าสิ่งแรกที่แม่แมวทำคืออะไร
มันนับลูกอีกครั้งโดยเอาจมูกแตะลูกทีละตัว ๆ เพื่อให้มั่นใจว่าลูก ๆ อยู่กันปลอดภัยโดยครบถ้วน
มันยอมเสี่ยงภัยเพื่อลูก ไม่ใช่ครั้งเดียว แต่ถึงห้าครั้งและได้ผลด้วย ลูก ๆ ของมันรอดชีวิตทั้งหมด
อาชีพอย่างผมนี่ มีโอกาสได้เห็นวีรกรรมที่กล้าหาญอยู่ทุกวัน
แต่ที่แม่แมวพิสูจน์ให้เห็นในวันนั้นเป็นสุดยอดวีรกรรม เป็นวีรกรรมที่มาจากความรักของแม่โดยแท้!

มีหลาย ๆ สายตาที่ได้มองต่อกันเป็นทอด ๆ ดังนี้
สายตา (แม้ว่าจะเกือบบอด) และจมูกของแม่แมวที่พยายามมองและสัมผัสไปยังลูก ๆ
นักดับเพลิงมองไปยังแม่แมวกับลูก ๆ และพยายามช่วยเหลือจนสำเร็จ
สายตาและความคิดอ่านของท่าน ...
ความรักมีอยู่ในโลกใบนี้เสมอ สิ่งต่าง ๆ ยังคงกำเนิดมาจากความรักทั้งสิ้น
แม้โลกนี้ที่เป็นไปอยู่นี้จะไม่สวยงามอย่างที่คิด
แต่โลกก็อยู่ได้ด้วยคนที่มีน้ำใจเมตตา ทำให้โลกใบนี้ยังคงเป็นโลกอยู่เสมอ ...

โดย คุณสุญาโณ จงตระกูลศิริ