(ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต)
เมื่อสามเดือนที่แล้วมีโอกาสไปเดินเล่นที่ตลาด
โดยปกติผมชอบเดินตลาด แม้ไม่ได้ซื้อของ
ก็ชอบดูของสด ๆ พวกปลา ปู กุ้ง ปลาหมึก
ที่ตลาดแถว ๆ หัวหมากมีให้ดูเยอะมาก
บางครั้งก็ได้พบปลาแปลก ๆ ที่ผมไม่เคยรู้จัก
และไม่เคยกินมาก่อน หรือเคยกินแต่ไม่เคยเห็นตัว
ในระหว่างที่เดินดูปลาสด ๆ เพลิน ๆ ก็ได้ยินแม่ค้าและลูกค้าคุยกัน
| แม่ค้า : | “ได้ข่าวโทรทัศน์ไหม หวัด 2009 ยังเอาไม่อยู่เลย กาฬโรคมาอีกแล้วที่จีน แป๊บเดียวตายเลย น่ากลัวจัง ” |
|---|---|
| ลูกค้าชายสูงอายุ : | “ ไม่กล้าออกจากบ้านเลย กลัวติดโรค กลัวจริง เพราะมองมันไม่เห็น ถ้ามองเห็นเป็นตัว ๆ ก็ดีจะได้จัดการกับมันก่อนที่มันจะทำร้ายเรา ” |
| แม่ค้า : | “ใช่ ยังไม่อยากตายเลย ลูกยังเรียนไม่จบ ยังใช้หนี้เขาไม่หมด ” |
| ลูกค้า : | “ ที่จริงก็ไม่ยังไม่อยากตายเหมือนกัน เพราะชีวิตยังลำบากอยู่ อยากจะสบาย ได้เสวยสุขสักหน่อยค่อยตาย จะดีกว่า” |
ผมได้ฟังการสนทนาของทั้งสองคนนี้ ก็คิดถึงตัวเองเหมือนกัน
เมื่อเดือนที่แล้วเป็นหวัด กลัวเป็นแบบ 2009
เพราะเพื่อนผมที่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยด้วยกันเป็นถึงสองคน
ผมก็อยู่ใกล้เขาตอนเขาเริ่มเป็นเสียด้วย ตอนแรกก็ไม่กลัวเท่าไร
พอเพื่อนโทรมาบอกว่าเขาเป็นและให้ผมรีบไปหาหมอที่โรงพยาบาล
ก็เกิดอาการกลัวตายขึ้นมานิด ๆ เลยรีบไปโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์
โชคดีเป็นแบบธรรมดา ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย ไม่มีใครรู้ว่าจะตายเมื่อไร
คนที่เรารู้จักดูยังแข็งแรงดี แต่ก็ตายไปแล้ว คนที่คิดว่าน่าจะตาย
เพราะสุขภาพไม่ดี ก็ยังมีชีวิตอยู่ กลัวตายได้แต่อย่าเป็นกังวล
จนทำอะไรไม่ได้ ที่สำคัญเตรียมตัวตายให้ดี ดำเนินชีวิตแบบไม่เห็นแก่ตัว
เป็นลูกที่ดีของพระ จะตายเมื่อไรก็ไม่มีปัญหา
ความเชื่อทำให้ความกลัวตายลดน้อยลง
ความเชื่อทำให้มีพลังก้าวหน้าในหนทางของพระเป็นเจ้าแม้ในยามเจ็บป่วย...
โดย คุณสุญาโณ จงตระกูลศิริ
