ศาสนบริกรฆราวาสต้องรับใช้และอย่าอวดอ้างตนเองเป็นสำคัญ (Lay ministers must serve and never become self-referential)

เมื่อวันเสาร์ที่ 22 เมษายน 2023 พระสันตะปาปาฟรังซิสได้ตรัสกับผู้เข้าร่วมการประชุมสามัญของสมณกระทรวงเพื่อฆราวาส ครอบครัว และชีวิต (Dicastery for Laity, Family and Life) ในหัวข้อ “คริสตชนฆราวาสและบทบาทหน้าที่การเป็นศาสนบริกรในพระศาสนจักรที่ก้าวเดินไปด้วยกัน (The laity and Ministeriality in the Synodal Church) โดยไตร่ตรองถึงความหมายของการปฏิบัติศาสนกิจในพระศาสนจักร และบทบาทของคริสตชนฆราวาสที่ต้องเน้นที่พันธกิจและการรับใช้

คริสตชนฆราวาสในพระศาสนจักรสามารถและต้องทำพันธกิจที่ได้รับมอบหมาย จากหน่วยงานและองค์กรต่าง ๆ โดยไม่ควร "อวดอ้างตนเอง" แต่ให้ "เปลี่ยนแปลงสังคม" โดยนำค่านิยมของคริสตชนไปสู่โลก

"ความเต็มใจที่จะรับใช้พี่น้องและในระหว่างพวกคุณกันเองเพื่อรับใช้พระเยซูเจ้า เป็นแรงจูงใจที่แท้จริงที่จะต้องสร้างแรงบันดาลใจ ให้กับผู้ที่มีความเชื่อที่รับภาระงานของพระศาสนจักร และความมุ่งมั่นในการเป็นพยานยืนยันของคริสตชนความเป็นจริงที่พวกเขาดำเนินชีวิตอยู่”

ที่มาของการปฏิบัติศาสนกิจในพระศาสนจักร (The origin of the ministeriality of the Church)

เมื่อเราพูดถึงการปฏิบัติศาสนกิจของพระศาสนจักรโดยทั่วไป เรามักจะคิดถึงศาสนบริกรที่ “ถูกแต่งตั้งขึ้น” เช่น ผู้อ่านพระวรสาร (Lector) ผู้ช่วยพิธีกรรม (Acolyte) และครูคำสอน (Catechist) “ซึ่งทุกคนรู้จักกันดี”

However, he said, these instituted ministries “do not represent the full extent of the ministeriality of the Church, which is broader and, ever since the first Christian communities, regards all the faithful”.

อย่างไรก็ตาม เขากล่าวว่าศาสนบริกรที่ได้รับการแต่งตั้งเหล่านี้ “ไม่ได้แสดงถึงขอบเขตทั้งหมดของศาสนบริกรของพระศาสนจักร ซึ่งมีขอบเขตกว้างขวางกว่านั้น ที่คลอบคลุมไปตั้งแต่กลุ่มคริสตชนกลุ่มแรกไปยังผู้ที่มีความเชื่อทุกคน

ผู้ที่ได้รับศีลล้างบาปแล้วทุกคนได้รับบทบาทหน้าที่ในการเป็นพระสงฆ์ (The common priesthood of all the faithful based on Baptism)

ต้นกำเนิดของศาสนบริกรอยูที่พิธีศีลล้างบาป และพระพรจากพระจิตเจ้าที่ได้รับ ทำให้การทำหน้าที่แห่งการเป็นพระสงฆ์ในศีลล้างบาป ถูกแสดงออกมาในการปฏิบัติหน้าที่ของศาสนบริกรต่าง ๆ ในพระศาสนจักร

ทั้งนี้เพราะผู้ที่รับศีลล้างบาปแล้วทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นฆราวาส คนโสด คนที่แต่งงานแล้ว นักบวช ต่างก็ผู้ที่เชื่อในพระคริสตเจ้า (Christifideles) ซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับพันธกิจต่าง ๆ ทั้งหมดในพระศาสนจักร เป็นพิเศษ สำหรับศาสนบริกรต่าง ๆ ที่ได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการจากพระศาสนจักร

การปฏิบัติศาสนกิจของฆราวาส โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “เกิดจากพระพรที่พระจิตเจ้าทรงแจกจ่ายให้กับประชากรของพระเจ้าเพื่อแบ่งปันและใช้พระพรนี้ให้บัง สิ่งนี้อธิบายได้ชัดเจนยิ่งขึ้นว่า เหตุใดการปฏิบัติศาสนกิจของศาสนจักรจึงไม่สามารถ "ลดระดับลงเป็นเพียงพันธกิจที่จัดตั้งขึ้นเท่านั้น แต่ควรรวมขอบเขตที่กว้างใหญ่กว่า"

มีส่วนร่วมในหน้าที่ประกาศกและกษัตริย์ของพระเยซูเจ้า (Participating in the prophetic and regal function of Christ)

แม้กระทั่งทุกวันนี้ เช่นเดียวกับชุมชนคริสตชนกลุ่มแรก ที่ต้องเผชิญกับความต้องการเฉพาะด้านอภิบาล โดยไม่ต้องอาศัยศาสนบริกร บรรดาผู้อภิบาลสามารถมอบหน้าที่พิเศษบางอย่างให้กับคริสตชนฆราวาสได้ นั่นก็คือการให้บริการชั่วคราว เช่นในกรณีของการประกาศพระวาจา และการแจกศีลมหาสนิท

“นอกเหนือจากพันธกิจที่จัดตั้งขึ้น องค์กร และหน่วยงานอื่น ๆ ที่ได้รับความไว้วางใจเป็นประจำ คริสตชนฆราวาสสามารถทำงานต่าง ๆ ได้ ซึ่งแสดงออกถึงการมีส่วนร่วมในงานประกาศพระวาจา และหน้าที่แห่งการเป็นพระสงฆ์ของพระคริสตเจ้า ไม่เพียงแต่ภายในศาสนจักรเท่านั้น แต่ยังอยู่ในสภาพแวดล้อมที่พวกเขาอาศัยอยู่ด้วย เช่น ในการเข้าถึงผู้ที่ได้รับผลกระทบจากความยากจนในรูปแบบเก่าและใหม่ รวมถึงผู้อพยพ

ศาสนบริกรครอบครัว (Family ministry)

การทำงานอภิบาลครอบครัว ซึ่งมีความเกี่ยวข้องมากขึ้นในปัจจุบัน ในแง่ของความท้าทายมากมายที่ครอบครัวกำลังเผชิญอยู่ และเป็นจุดสนใจอีกประการหนึ่งของการสมัชชา

เมื่อระลึกถึงการทำงานของนักบุญพระสันตะปาปายอห์นปอลที่ 2 และนักบุญพระสันตะปาปาเปาโลที่ 6 พันธกิจด้านการศึกษาของครอบครัว เปรียบได้กับการเป็นศาสนบริกรแห่งการประกาศข่าวดี

พันธกิจและการรับใช้ (Mission and service)

พันธกิจ การรับใช้ งานที่ได้รับมอบหมาย และสำนักงานทั้งหมดนี้ “จะต้องไม่อวดอ้างตนเอง” แต่มีสองสิ่งพื้นฐานที่เหมือนกัน นั่นก็คือ “พันธกิจและการรับใช้” เพราะสิ่งเหล่านี้ “เป็นการแสดงออกถึงพันธกิจเดียวของพระศาสนจักรและล้วนเป็นรูปแบบการให้บริการแก่ผู้อื่น”

“ข้าพเจ้าอยากเน้นว่าต้นตอของคำว่า “ศาสนบริกร” (Ministry) มีคำว่า “ลบ” (minus) ซึ่งแปลว่า “ผู้เยาว์” ดังที่พระเยซูเจ้าทรงตรัสว่า “ผู้ใดที่ปรารถนาจะเป็นใหญ่ จะต้องทำตนเป็นผู้รับใช้ผู้อื่น และผู้ใดที่ปรารถนาจะเป็นคนที่หนึ่งในหมู่ท่าน ก็จะต้องทำตนเป็นผู้รับใช้ทุกคน” (มก 10:43-44)

โดยการรับใช้พี่น้องและในพวกเขา เท่านั้นที่ผู้ที่รับศีลล้างบาปแล้วจะสามารถค้นพบความหมายของชีวิตของตนเอง มีความสุขจากการปฏิบัติตามพันธกิจที่ได้รับบนโลกนี้ ซึ่งถูกเรียกให้มาปฏิบัติในหนทางและรูปแบบที่แตกต่างกัน เพื่อที่จะนำแสงสว่าง พระพร ทำให้มีชีวิตชีวา ลุกขึ้นสู้ เยียวยารักษา และทำให้เป็นอิสระ