บทที่ 2 “จงรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง” (ตอนที่ 2)

พระบัญญัติประการที่หก “อย่าทำอุลามก”

                พระศาสนจักรสอนไว้ว่า เพศสัมพันธ์สามารถใช้ได้ในคนที่มีครอบครัวแล้วเท่านั้น การศึกษาเรื่องเพศ  Gender มิใช่เพียงเพื่อให้ชายหญิงเท่าเทียมกันเพราะมันเป็นไปไม่ได้ แต่ศึกษาเพื่อให้มนุษย์มีทางเลือกมากขึ้นเพื่อให้ทั้งชาย หญิง และเด็ก พ้นจากความรุนแรงหรือการถูกเบียดเบียนด้วยอคติทางเพศ

                ความบริสุทธิ์คือความครบถ้วนในแง่บวกเรื่องเพศของบุคคล รวมถึงความสามารถควบคุมตัวเองได้ กลายเป็นเรื่องของมนุษย์อย่างแท้จริง บาปที่ผิดต่อความบริสุทธิ์คือ การสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง การล่วงประเวณี สื่อลามกและการมีเพศสัมพันธ์กับเพศเดียวกัน สัญญาที่คู่สมรสทำขึ้นโดยเสรี หมายถึงความรักที่ซื่อสัตย์และหย่าร้างมิได้ การมีลูกเป็นสิ่งประเสริฐ เป็นของขวัญจากพระเจ้า การคุมกำเนิดเป็นการแสดงความรับผิดชอบของบิดามารดา แม้สามีภรรยามีเจตนาที่ถูกต้องตามกฎหมายก็ไม่เป็นการถูกต้องหากใช้วิธีที่ไม่อาจยอมรับได้ตามศีลธรรม (เช่น การทำหมัน หรือคุมกำเนิดแบบวิทยาศาสตร์) การนอกใจกันเป็นการทำผิดหนักต่อศักดิ์ศรีของการแต่งงาน

พระบัญญัติประการที่เจ็ด “อย่าลักขโมย”

                ทรัพย์สินส่วนตัวมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้หลักประกันเสรีภาพและศักดิ์ศรีของปัจเจกบุคคล กำหนดให้มีความเคารพต่อทรัพย์สินของผู้อื่น ปฏิบัติต่อสัตว์ซึ่งเป็นสิ่งสร้างของพระเจ้าด้วยความเมตตากรุณา หลีกเลี่ยงความรักจนเกินควร หรือใช้โดยยั้งคิด การลักขโมย คือ การแย่งชิงทรัพย์สินของคนอื่นซึ่งขัดต่อน้ำใจที่สมเหตุสมผลของพระเจ้า การมีงานทำที่มั่นคงและสุจริตนั้นเป็นของทุกคน โดยปราศจากการเลือกที่รักมักที่ชังที่อยุติธรรมทำให้มนุษย์มีคุณค่า กฎศีลธรรมห้ามการกระทำที่มีเป้าหมายทางการค้า หรือลัทธิเผด็จการอันก่อให้เกิดการนำคนมาเป็นทาสหรือสินค้า การพัฒนาที่แท้จริงคือการพัฒนามนุษย์ให้ไปสู่ความครบครัน  

                ทุกชาติและทุกสถาบันต้องดำเนินการด้วยการพึ่งพาอาศัยกัน เกื้อกูลกันและกัน โดยมีจุดประสงค์เพื่อขจัดหรือทำให้ความขัดสนน้อยลง การให้ทานต่อผู้ยากไร้นั้นเป็นประจักษ์พยานแห่งความรักเมตตาจิตฉันพี่น้อง ทั้งยังเป็นงานแห่งความยุติธรรม ซึ่งเป็นที่โปรดปรานของพระเจ้าด้วย 

พระบัญญัติประการที่แปด “อย่าใส่ความนินทา”

                  ทุกคนถูกเรียกมาสู่ความจริงทั้งในกิจการและคำพูด พันธสัญญาเดิมยืนยันว่า พระเจ้าเป็นองค์ความจริงทั้งปวง พระวาจาของพระองค์เป็นความจริง  

                ข้อห้ามของบัญญัติประการที่แปด

                  - การเป็นพยานเท็จ การให้การเท็จ และการโกหก  

                  - การด่วนตัดสิน การนินทาที่มุ่งร้าย การใส่ความ และการทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง

                  - การประจบเยินยอ การประจบสอพลอ หรือการประพฤตินอกลู่นอกทาง

                  การทำบาปที่กระทำขัดต่อความจริงนั้นเรียกร้องการชดใช้ หากก่อให้เกิดความเสียหายให้แก่ผู้อื่น การถือความจริงนั้น คือคุณธรรมซึ่งประกอบด้วยการแสดงตนเป็นคนจริงในการกระทำ คริสตชนจะต้องไม่อาย “ที่จะเป็นพยานถึงองค์พระเจ้าของเรา” ในการกระทำและคำพูด ความจริงเป็นความงดงามในตัวเอง ประกอบด้วยความสดใสของความงามฝ่ายจิต นอกจากจะแสดงความจริงด้วยถ้อยคำแล้วยังมีอยู่ในรูปแบบต่างๆ ของการแสดงออกของความจริงด้วย