ตอนที่ 1 การภาวนาในชีวิตคริสตชน
(จากหนังสือประมวลคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก ข้อที่ 534-577)
|
บทที่ 2 ธรรมประเพณีเรื่องการภาวนา การภาวนาไม่ควรเป็นเพียงการแสดงการกระตุ้นภายในตามธรรมชาติเท่านั้น แต่ยังหมายถึงญาณ-ทัศน์ การศึกษาและความเข้าใจความเป็นจริงฝ่ายจิตที่ก่อให้เกิดประสบการณ์อีกด้วย บ่อเกิดของการภาวนามีพระวาจาของพระเป็นเจ้า ซึ่งให้ “ความรู้อันล้ำเลิศ” พิธีกรรมพระศาสนจักร คุณธรรมทางเทววิทยาและสถานการณ์ประจำวัน หนทางแห่งการภาวนา ในพระศาสนจักรมีวิธีการภาวนาที่แตกต่างกัน หนทางของการภาวนาของเรา คือ พระคริสตเจ้า เพราะการภาวนามุ่งไปสู่พระเป็นเจ้า ในความเป็นมนุษย์ของพระองค์แต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่พระจิตเจ้าทรงใช้สอนเราให้รู้จักการภาวนาถึงพระบิดา ดังนั้น การภาวนาในพิธีกรรมจึงลงท้ายด้วย “อาศัยพระบารมีพระเยซูคริสตเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลาย” ทุกครั้งที่เราสวดภาวนาเป็นพระจิตเจ้าที่ดึงเราเข้าสู่หนทางของการภาวนา โดยการร่วมมือของพระนางมารีย์กับการกระทำของพระจิตเจ้า พระนางมารีย์จึงเป็นผู้ที่ภาวนาที่สมบูรณ์แบบที่สุด พระนางมารีย์เป็นผู้ “ชี้ทาง” ไปถึงพระบุตร พระศาสนจักรให้พระนางมารีย์ ช่วยเสนอวิงวอนเพื่อพระศาสนจักรโดยบทแรกคือ บทวันทามารีย์ คำแนะนำสำหรับการภาวนา บรรดานักบุญเป็นแบบอย่างของเราในการภาวนา ในการสนิทสัมพันธ์กับบรรดานักบุญ เราได้พัฒนาชีวิตฝ่ายจิตมากมาย ซึ่งพวกท่านได้สอนวิธีดำเนินชีวิตและการฝึกการภาวนา ครอบครัวเป็นสถานที่แห่งแรกในการฝึกอบรมการภาวนา เป็นสิ่งที่ดีที่จะภาวนาด้วยกันภายในบ้าน และยังมีกลุ่มต่างๆ ที่จะเป็นประจักษ์พยานด้วยการภาวนา เราสามารถที่จะสวดภาวนาได้ทุกที่ แต่ควรเลือกสถานที่ที่เหมาะสมและมีบรรยากาศของการภาวนาหรือสถานสักการต่างๆ |
