พระเยซูเจ้าตรัสกับเปโตรทีสวน​เก​ท​เส​มนีว่า  “ท่าน​ตื่น​เฝ้า​อยู่​กับ​เรา​สัก​หนึ่ง​ชั่วโมง​ไม่​ได้​หรือ” (มธ ๒๖:๔๐) แต่สำหรับเราขอแค่ ๑ นาทีกับพระเมตตาของพระเยซูเจ้าไม่ได้หรือ.....

“จง​พัก​อยู่​กับ​พวกเรา​เถิด พระเจ้าข้า” [ลก. ๒๔:๒๙]

วันนี้ เราได้พักใจในอารามแห่งนี้ (บ้านคราคูฟ) จงบอกชาวโลกเกี่ยวกับความเมตตาและความรักของเรา (๑๐๗๔)

วันที่ 3 พฤษภาคม  

ลูกคือผู้ปลอบโยนเรา

+พอถึงเวลาบ่ายสามโมง ดิฉันหมอบราบเป็นรูปกางเขนภาวนาเพื่อชาวโลก ชีวิตมนุษย์ของพระเยซูเจ้ากำลังสิ้นสุดลงแล้ว ดิฉันได้ยินพระวาจาเจ็ดประโยคสุดท้ายของพระองค์ ครั้นแล้วพระองค์ทรงมองดิฉัน ตรัสว่า “ลูกที่เรารักยิ่ง ลูกคือผู้ปลอบโยนเราระหว่างที่เราระทมทุกข์แสนสาหัส”

(บันทึกพระเมตตาในวิญญาณนักบุญโฟสตินา ข้อ ๑๐๕๘)

ภาวนาตอบรับพระเมตตา 

พระเยซูเจ้าข้า “พระองค์ได้สิ้นพระชนม์ สายธารแห่งชีวิตได้หลั่งไหลออกมาเพื่อวิญญาณทั้งหลาย และมหาสมุทรแห่งพระเมตตาได้เผยออกเพื่อมวลมนุษย์”  (บันทึกนักบุญโฟสตินา:๑๓๑๙)

โอ้องค์ธารแห่งชีวิต “​พระเมตตาอันสุดจะหยั่งได้ของพระองค์ โปรดทรงห่อหุ้มและชโลมชาวโลกทั้งมวลด้วยพระเมตตา และประทานพระเมตตาของพระองค์แก่ลูกทั้งหลายจนหมดพระหฤทัยด้วยเถิด พระเจ้าข้า ” (บันทึกนักบุญโฟสตินา:๑๓๑๙)

พระเยซูเจ้าองค์ความรักนิรันดร พระองค์“​ทรง​ค้ำจุน​ทุก​คน​ที่​กำลังจะ​ล้ม และ​ทรง​พยุง​ทุก​คน​ที่​ล้ม​ให้​ลุก​ขึ้น​ได้”  (สดด.๔๕:๑๔)  

ข้าแต่พระเยซูผู้ทรงเป็นขุมกำลังและความหวังเดียวของลูก “ดิฉันถูกความกลัวเข้าครอบงำขนาดหนักจนร่างกายอ่อนแรง ดิฉันรีบเดินกลับไปยังห้องพักพระเมตตาวิวรณ์ คุกเข่าลงเบื้องหน้ากางเขนและเริ่มวอนขอพระเมตตา” (บันทึกนักบุญโฟสตินา:๒๔)

อาแมน 

คุณพ่อเอนก นามวงษ์